Karanlýk alýnýp tan yeri aðartýlýrken Mavilikler tüm güzelliðiyle belirir. Göz örtülüp ardýndan iç çekilirken Erir gökyüzü, her mavi biraz ben biter.
Sabah gerilip önümde kan ýsýnýrken Ýþte güneþ ilk ýþýklarýyla belirir. Göz her defasýnda hayran hayran bakarken Çekilir gölgeler, her ýþýk biraz ben saçar.
Güneþ gizlenip boz bulutlar serilirken Rüzgârlar ilk esintileriyle belirir. Gözümü örtüp kendimi þöyle salarken Dökülür yaðmur, her damla biraz ben düþer.
Yeryüzü sükut edip, iyice kanarken Yeþilliklerle toprak kokusu belirir. Sen elini uzatýp avucuna alýrken Sürülür toprak, her çiçek biraz ben açar.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mesut Tütüncüler Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.