Benim.

Geldi ateþ gibi, gitti su gibi
Hasretiyle halim pek harap benim
Göksümde yüreðim kýzýl gül gibi
Þu çýrpýnan divane gönül benim.

Hep onu aradým yakýn, uzakta
Sürükledi peþinden bir bakýþta
Rahat yüzü görmedim bu hayatta
Ýçim korlu; baþým dumandýr benim

Ben aþký bilmezken müptela oldum
Aradým kendimi yollarda buldum
Ne bir haber; nede bir iz yoruldum
Gittikçe kýsaldý umudum benim.

Yýllar böyle geçti aðardý saçlar
Baharým tükendi baþladý kýþlar
Hani nerde þimdi o deli çaðlar
Ateþ duman oldu külleri benim...

M.Y.
Sosyal Medyada Paylaşın: