Tutku.

Birçok planým vardý hayata baþlarken
Azimle yürüdüm inatla tutundum
Baþardýklarým devede kulak kaldý
Kimi zaman akýntýya kapýldým
Kimi zaman isyan ettim yine duruldum
Hüsrana uðradým çoðu zaman
Her defasýnda yeniden baþladým
Düþtüm, kalktým yinede yýlmadým.

Neye inansam tutkuya dönüþüyor
Baðlanýyorum çoðu zaman
Zamanda, zamansýzlýðý yaþýyorum
Bazen de umudu kesiyorum umuttan
Derken kendime geliyorum
Büyük düþünüyorum büyük
Bir çað kapatýp; bir çað açýyorum kendime.

Arada bir hayatla dalgamý geçiyorum
En olmayacak yerden kopuyorum
Diyorum ki kendime
Bu gün olmayacaksa ne zaman
Biraz göz boyuyorum biraz baþkalaþýyorum
Sonra yine kendim oluyorum
Birazda uzayýp en olmayacak yerde
Kendime birþeyler ýsmarlýyorum.

Böylece geçtim senelerden
Anladým ki ne verdiysem ömürden
Baktým ki ne kazandýysam hiçe düþtüm
Hiç uðruna cevap aradým

Kolay deðil tabiki tüm bunlarý yapmak
Durduk yerde bir þarkýya yön vermek
Uzayan, kýsalan seslerin geçiþinde
Kendine yer açmak.

Enleri, sonlarý yaþadým birçok defa
Kimi zaman bir kelebek etkisiydi
Kimi zaman matamet beklentisiydi
Evet, var oldukça þakayýk, yaþamak gerek.
Yoksa ne diye bunca çaba
Nasýlsa bitiyor Iyi yada berbat olsada...



M.Y.







Sosyal Medyada Paylaşın: