Telaþlarým var benim telaþlarýnda kaybolan Yoksunluðum Yoksulluðum var...
Mahzunluðumla Mahzuni gibi "Ýki damla yaþtan gayrý nem kaldý.." diye sesleniyorum sana!
Yokluðunla ’Yokluðuna’ derin bir mücadelem var benim dar geçitlerim derin yarlarda derin yaralarým var...
Bir de ne var biliyor musun? Sensizlik karþýsýnda çaresizliðim....
Sevmezsin bilirim ’Çaresizlik’ senin kýrmýzý çizgin! Ötelersin olumsuz duygularý hüzne bulanmazsýn /Gelir-geçer/ deðildir hiçbir duygu ardýna atarsýn vakti gelene kadar sadece...
Vakti gelince Vakit gelir mi sence?
Vakit yok sevgilim! Vaktin yok Vaktim yok Bizim, bize ait vaktimiz yok!
Bak iþte çaresizim!
Yokluðunda Yoksunluðumla Yoksulluðumla..
Sensizlik nasýl bir his biliyor musun? Zaman denen makinanýn iki diþlisi arasýnda sýkýþýp kalmýþým Çalýþtýkça makina diþliler döndükçe eziliyor, kýrýlýp-dökülüyorum tükeniyorum zaman sadece kendisini deðil beni seni bizi tüketiyor!
Yine sesleniyorum sana "Sesimi duyuyor musun?" "Ölüyorum görmüyor musun?"
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayşenur Çiftçi Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.