İlk Kabrim Kaçacak Benden
Beynimin bulanýk düþünceleri içinde yanlýþ hayaller peþinde koþmaktan yorulan uzuvlarým isyan da
Kaçýrdýðým tüm zamanlar için yelkovana küsmeye kalktým, delisin dediler.
Her geçen an, eksilenlerin anýlarý birikiyor sol köþemde
Sahte hayatlarýn sahte cennetleri için de, köhnemiþ evler gibiyim
Gölgesinden ürken mahalle delikanlýsý gibi, geçmiþ ile gelecek arasýna sýkýþmýþ
Cam kesiði hayatlar için de hani ölsem
Biliyorum;
Cenazemi ilk ruhum terk edecek
Yada, belki de ilk kabrim kaçacak benden.
Ýçimde yaþattýklarýma yer bulamamaktan bezdim, yorgun düþtüm
Baþýmý her yere eðdiðim de, içimde ki çýðlýklardan kulaklarým saðýr olacak gibi
Saç tellerim paslý birer jilet olmuþlar sanki, hani dokunsam, ellerimi parçalayacaklar
Sahi, ellerimden dökülecek kandan kaç gelincik yeþerir, kaç kör býçaðýn gönlü kalýr
Gönlümden geçenlerin izahýný yapamayýnca, hep bir yerlerim eksiliyor
Týpký gidenler gibi, ÖLENLER GÝBÝ
Kaçak göçek kavgalar içinde biriken yaralarýmý, dudak kývrýmlarýma sakladýðým gün büyüdüðümü anladým
Caným her yandýðýn da, þarkýlarýn notalarýna haps ettim kendimi
Sanki teselli edeceklermiþ gibi, defalarca ayný notalar da kayboldum
Belki de, kadife gönüller de yaþarken, seni unutmaktan korktum
Hani vaz geçmeyi becerebilseydim, ruhumun çürümüþlüðü kokmazdý bu kadar
Bahar da yaðan kar sonrasý, terk edilmiþ þehir gibiyim
Sokaklarým ýssýz ve yalnýz, sensiz, kimsesiz
Çok zaman oldu, içime senli bir þeyler katmayalý
Uzun siyah saçlý kadýnlar görüyorum ve sen diye bakmýyorum
Gittiðin gün, tüm düþlerim de öldü
O yüzden yýkýk duvar diplerine mutsuz zambak aðaçlarý dikiyorum
Konuþacak çok þeylerim olsa da, bir o kadar da susacaklarým var
Yapabildiðim en güzel þeydir susmak, bilirsin/iz...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.