Benim aþkým gün bitince baþlar
Güneþi herkes görür ama yýldýzlar tek bana görünür
Yýldýzlara anlatýrým ben aþkýmý
Onlarla yaþarým heyecanlarýmý
Benim en kadim dostlarýmdýr
Çünkü beni hep dinler hep susarlar
Ama hep parlayýp hiç kaybolmazlar.
Hele saat daha da ilerleyip çevre susunca
Yýldýzlar çýkar sahneye
Önce yavaþ yavaþ sonra hýzlý hýzlý
Ve birbirleriyle iþaretleþmeler baþlar
Çýlgýnca
Masumca
Göz kýrpmalar.
Hele de artýk sabah olmaya yüz tutmuþsa.
O serin rüzgarlar esmeye baþlayýnca
Yýldýzlar dans etmeye baþlar
Sanki hep rüzgarý bekliyorlarmýþ
Ve
Sanki hiç rüzgar görmemiþ gibi
Çýlgýnca dans ederler o dakikalarda
Nihayet uyku tozlarý üstüme serpilmeye baþlar
Ve hafif afif esen rüzgarda cabasý olur
Artýk göz kapaklarým aðýrlaþýr
Duyarlýðýný kaybeder kulaklarým.
Yalnýzca esen rüzgarý hissederim
Ve güneþi görünce
Geriye tek bir soru kalýr
Acaba benim yýldýzým kimin ufkunda….
06.08.2008
MEHMET YÜKSEL...
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.