YENİDEN DOĞUYORUM...

Gözlerin ýþýk saçýyor karanlýk ruhumun yoluna
Gök kuþaðý rengine dalýyorum baktýkça
Nice vadiler, Okyanuslar geçiyorum hayalinle
Rüzgarýn efil efil saçlarýmda dolanýyor
Ýniyorsun kalbimin derinliklerine usul usul...

Aþk ateþini yandýran türküler dilimde dolanýrken
Kendimden geçiyor, sersemliyorum
Neþem alabildiðince yayýlýyor fersah fersah
Bir dünya güzeline rastladým yalnýzlar limanýnda...

Cennet endamýn kapatýyor cehennem kapýlarýný
’’Gel’’ diyorsun geçmiþin acýlarýný unutarak
Sarmaþýk gibi dolanmak isterim narin beline
Çillerinden fýþkýrýyor bahar gülleri
Sevdanýn güneþi doðuyor çölleþmiþ gönlüme...

Ok ok kirpiklerinden iniyor rahmetin damla damla
Topraðýmdan fýþkýrýyor binbir çeþit çiçekler
Ne sonbahar’ým, ne de güzlerim, kýþlarým kaldý
Bahar oldu dört mevsimim, yedi iklimim
Yeniden doðarým karanlýk bahtýmýn bataklýðýndan...

Zafer Direniþ
...

Karabulut’tan Sesleniþ

Sosyal Medyada Paylaşın: