Ağıt
Aðýt
sardý dað ormaný tutuþtu alev
üstümüze gelir alev saçan dev
kazma kürek çýktýk ama nafile
yetiþ emmi dayý kara günüme
göz görmüyor yaramadýk pusuyu
alamdýk yatak yorgan kuzuyu
bir can ile terk eyledik yazýyý
yetiþ dost yarenim kara günüme
aldý duman þehir þehir yayýldý
börtü böcek nice cana kýyýldý
yola düþen dört bir yana daðýldý
yetiþ þahým yetiþ kara günüme
varým yoðum gitti onca emeðim
yeter idi bana yavan yemeðim
yerim yurdum gitti aðlarým beyim
yetiþ Hýzýr yetiþ kara günüme
el kapýsý dardýr ar gelir bana
gözlerinde yaþ eksiltmeyen suna
meyletmedik biz dünya denen hana
yetiþ Mevla yetiþ kara günüme
Ahmet Coþkun
þiirin adýný deðiþtirdim hoþ görüle
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.