an şimdi

bir þairin kaleminde rastladým sana
tv’ de o sýð dizilerden biri…
uyumsuz seslerin arasýnda o ahengi
tanýdým:
bizdik

ülkem yanýyordu
dünya zývanasýndan çýkmýþ…
hissizleþmiþtim; yalnýz, kedimin varlýðý yüzümü güldürüyordu
bir et parçasýna, müstesna sevinçler veriyordu
bir þair seni anlatýyordu


“her þeyin bir yansýmasý var; seninki birden çok
sana da bu haksýzlýk gibi gelmiyor mu?”




geçmiþ zaman þimdiye dönüyor
bir þair, dolanmýþ yumaðýn içinden bir ip çekiyor; sarýyor
geçmiþ, gelecek, þimdi
hepsi bir an oluyor
an þimdi

þimdi, þefkatli ellerin saçlarýmý okþuyor
baþým göðsüne düþüyor
ellerinin hafýzasý bir bir uyandýrýrken geçmiþi
tüm yollar ayný yere çýkýyor

dünya yuvarlak
zaman dairesel
onlarca duygu iç içe yaþýyor
bir þair seni anlatýyor; sen beni
aynalardan geçiyoruz, ayna tutarken birbirimize

kedim karnýný gösteriyor, muzipçe

“elbette severim.”





Sosyal Medyada Paylaşın: