Duvara bir çivi çakmýþtým. Ak duvaklý resmin asýlacaktý. Alýn yazým buymuþ nasip etmedi felek. Çivi de kalbim gibi boþ kaldý.
Bir tohum ekip, fidan dikmiþtim. Yaðmur nispet etti yaðmadý gitti Göz yaþlarýmla suladým hepsini Fidanýmý kýrdý kahpe eller Gönül baðým da kurudu kaldý.
Bir mendil aldým adýn yazýlý... Koklayýp koklayýp bastým baðrýma Eller itti hor gördü umursamadým amma Senin ellere uyman gitti aðrýma Gönül baðým sensiz hozan oldu kaldý
Sosyal Medyada Paylaşın:
KÖKSAL-40 Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.