Tam yüzünün ortasýna bir pergel koydum Parmaklarýmla daireler çiziyorum Her doksan derece dönüþte bir nokta var ki Gözlerin.. dudaklarýn Ya gözlerin, ya dudaklarýn Yine bir daire çiziyorum Daire Çiziyorum ki kuzey kutbunun beyaz karlarý eriyor avuçlarýmda Çiziyorum ki güney kutbunda güneþin son ýþýklarý kavuruyor tenimi Hüzünleniyor yüreðim Hüzünleniyor yüreðim Düþünüyorum ki okyanusun mavisi yüreðimin orta yeri.
Birden elimi çekiyorum daireden Kýrýldýðý yerde çile Avuçlarýmda yüzün Hüzün akýyor parmaklarýmdan Sonsuzluða direnen bilmece olduðunu bilmeden.
sen daire, ben pergel Git demek zor oluyor bir akþam üstü çýkagel, nazýn baþým üstüne Küslüðüm sana deðil Trenlere…
Sosyal Medyada Paylaşın:
karbulutu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.