ŞERDE DÖRTNAL
Haramzade eþiðinin ebesi,
Ýþportacý tezgâhýnda yemdiler…
Kör karanlýk beþiðinin bebesi,
Biberonda kin nefreti emdiler…
Hoþgörüyü zehirli ot sandýlar,
Her yalaný ezberleyip kandýlar,
Kanlý elde maþa olup yandýlar.
Kem gözlerde özü sözü kemdiler…
Vahþet kaldý geçtikleri her yolda,
Kan damladý hem ellerde hem kolda,
Ýnsanlýðýn bir zerresi yok solda,
Göz kör olmuþ beyin akmýþ demdiler…
Benzer tiptir her bir devrin çakalý,
Kaptýrmýþtýr üç kuruþa sakalý,
Ýyi tanýr her mahalle bakkalý,
Haram maldan nemalanan nemdiler…
Cantekin der: þiþti kanlý bavulu,
Ýþkembeler mehter takým davulu,
Bina eðik hiç görmedi þavulu,
Þerde dörtnal güzelliðe gemdiler…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mahmut Cantekin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.