YİNE DUMAN ÇÖKTÜ
Cayýr cayýr yanýyor yurdun dört bir tarafý,
Örtmez gaflet ihmali kara katran dumanlar…
Yürek ciðer kanýyor göz görüyor israfý,
Yeteneksiz ellerde çöle döner ummanlar…
Ateþin ortasýnda canlar hâlsýz nefessiz,
Alevin voltasýnda göðüs kalmýþ kafessiz,
Yanan emek tarihtir kalacaðýz Efessiz,
Göz göre göre yele savruluyor harmanlar…
Evi hayvaný yanan köylü ile aðladým,
Motorlu o genç için karalarý baðladým,
Yurdumun acýsýyla yüreðimi daðladým,
Duyarlý insanlarda bu yaraya dermanlar…
Her yýl ayný yangýnlar her yýl benzer nutuklar,
Yanan yer otel oluyor inanmýyor çocuklar,
Vebal imar verende kime mavi boncuklar,
Paraya esir düþmüþ bu gün dinler imanlar…
Cantekin der; yazýktýr bu vatana yazýktýr,
Fanidir dünya fani kimler baki kazýktýr,
Tencereler kaynamaz kuru ekmek azýktýr,
Sultanlara kalmadý saray köþkler limanlar…
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mahmut Cantekin Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.