Müzeyyen

Sana o sokakta rastladýðýmda
Kirpiklerinden biri düþmüþtü benli yanaðýna
Dilek tutuyordun,
“ben mi, o mu?” diye,
Kibrit kokulu parmaklarýnýn arasýnda

Saçlarýn örgülüydü müzeyyen,
Kaþlarýn kýlýç çiçeði
Gözlerin siyahtý, görmüyordu olsun
Ben seni görüyordum, yetiyordu.

Sen her sabah
O taþ kaldýrýmlarý yürürken
Yuvarlak kalçanla beraber
Etek uçlarýndaki pullar sallanýrdý
Kokulu meyve aðaçlarý sallanýrdý
Deniz çalkalanýr, ay hop oturup hop kalkardý
Benim halim ise dumandý müzeyyen
Yarým aklým vardý
O da zembereði bozuk saat gibi yalpalardý

Müzeyyen, bir þey söyleyeceðim yaklaþsana biraz
Körpe boynunda nefesim adýmlarýný sayarken
Beyaz sabunla yýkayýp taradýðým saçlarýný
Kýrk bir kere öpüp, koklayayým
Ceviz kokulu avuç içlerine kýnalar yakayým
Sen entarini giyinirken ben soyunayým
Ilýk yaðmurda yürüyen ayaklarýnýn sesi girsin rüyama...
...

Bekle Müzeyyen, hemen gitme
Daha bitmedi söyleyeceklerim
Ne diyordum, anýmsadým
Pembesi mora karýþmýþ dudaklarýnla büyüleneyim
Nefesinden eflatun þarkýlar dinleyeyim
Mýsralarým bölünsün
Nakaratlarým panzehir gibi
Yýrtýlan gömleðimin yamasý olsun
Kýyýlarýmda kimse yüzmesin
Örselenmesin yalnýzlýðýmýn mahremiyeti
Çocukluðuma verirdiniz saflýðýmý
Oysa siz bilmezdiniz
Çýplak ayaklarýma deðerdi deniz kumlarý

Müzeyyen, orada mýsýn?
Müzeyyen, sesimi duyuyor musun?

Ah müzeyyen
Þimdi o köprünün ayaklarýnda ayaklarýmýn gölgesi var
Karanlýk sokaklarda ninemin aðýtý var
Saçlarý beyazlamýþ, týrnaklarý uzamýþ, ölüm vakti yaklaþmýþ
Kaburgamýn içinde mezarlarýndan kalkan kadýnlarýn
Emzirdiðin süt kesiði kokulu çocuklar aðlarken
Ýçimde fizan eder, hiç dinmeyen gelgitler…



Sosyal Medyada Paylaşın: