KUMBARAM.
Çömlek kumbaram
Birikti hep haram,
Gençliðim ilkbahar,
Yaþlandým sonbahar,
Ne dermaným kaldý,
Ne de çömleðe atacak param,
Yarýn dedim hallederim,
Secdesini arakladým,
Minaresini devirdim,
Tamam, döneyim artýk,
Koþa Koþa gideyim dedim
Soluk soluða yýðýlýp kaldým,
Yaþlandým gücümü tükettim,
Dün boðalar gibi azgýndý nefsim,
Gözle dille bedenle sapýttým,
Mideye ise haramý kattýkça kattým,
Dünyayý kalýcý sandým aldandým,
Puslu ve kanlý gözlerim ile ,
Sisli bir vahaya yöneliþ,
Son umudum son çýrpýnýþ,
Mescidinin kapýsýna yaslandým,
Dayanamadým orada da uykuya daldým,
Gençliðimi Boþa harcamýþým,
Günah yükünü de yüküyle almýþým,
Döndüm geriye bir baktým,
Hep Zarar etmiþim ziyan etmiþim,
Keþke muhasebesini de tutsaymýþým,
Ne olacak halim dedim,
Çýkar bir yol var mýdýr?
Yola çevirdim dümenimi,
Tek yönlü yola girmiþim,
Çýkmaz sokakmýþ göremedim,
Sordum ahalisine ne yapayým ,
Ahalisi de sessizlik yemini etmiþ,
Meðersem orasý da ’Mezarlýk’ imiþ.
Kýrdým Çömlek kumbaramý,
Satayým dedim günahlarýmý,
Kendime de sakladým sevaplarý,
Beþ kuruþ etmedi Kimse almadý,
Üstüne de istediler sevaplarýmý,
Elbet Tövbe kapýsý açýk,
Velâkin tövbeye kalbim zayýf,
Dedim ’Afüv’dür’ Tevvab’dýr’,
Ömrümün son ’Dem’inde,
Olsam bile sýðýnayým Rabbime,
Ýlk liman da son liman da,
Ýllaki ’ÝMAN’ Vallahi ’ÝMAN’
Yoktur! Ondan baþka Er Rahman,
Secdem de Saðýma soluma Selam veririm,
Gönlümü ona açarým, Ondan Affýmý dilerim,
Buradan Tüm Dostlara ’SELAM’ ederim.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.