Kendimi sordum

Karanlýðýn çöktüðü bu þehirde
Yanan bütün sokak lambalarýna kendimi sordum

Sustum içerde
Sustum dýþarda
Sustum ortadan çatlarcasýna
Dilimi kavuran tüm cevaplara raðmen
Yüreðime dokunan sessizliði, iliklerime dokudum
Titrek umutlarým yine haklý çýktýlar
Dalga dalga büyüyen çaresizliðimin se
Zil takýp oynayýþý gözlerimin önünde

Aralýksýz evlerin duvarlarý arasýnda
Kendi nefesinde boðulmak
Onlarca insanýn arasýnda duaya uzanan dilim öksüz
Ah’ lar
Tüh’ler
Vah’ larla çoðalan tüm cümlelerin içinde
Ýþkenceler yaþýyoruz yörüngesiz
Kendi gölgende yaþadýðýn deprem
Hemen yanýbaþýna düþer, savrulur hertarafa
Toplamaya mecalin kalmaz
Arafa düþersin

Yaþamak uðruna
Ayýpsýz kirlettiðim ellerimle
Kimi zaman, zamaný durdurdum
Kimi zaman, zamana meydan okudum
Ýliklerimden kopan yalnýzlýðýmý
Deryanýn dibinde yaktým

Hesap soran çok
Hesap gören yok
Çivisi tutmayan dünyasýnda

Sosyal Medyada Paylaşın: