derinlerde ki sesin,
çaðlayanýmdan yansýmasýdýr
rürgar çarpan kanadýmda ki aðýt,
bir kapý vardýr hep;
içeriden, en uzak dýþa,
ve bambaþka hayatlar
kekik rengi güller gibi,
daða benzer;
asil, ama yalnýz...
dýþarda bir hayat daha var,
yüzü ölümden beyaz,
zamandan saklý kalan,
yaðmuru beklercesine;
bulutlu gözleri,
saçlarý mavinin kefeninde toprak,
teni bir kaç þiirden fazlasý,
yada arasýra sohbetlerimiz,
canýmýz yanasýya...
dýþardan içeriye açýlmadý kapý,
o hayat hep en uzak ,
en buruk farkým,
daha az evvel uðurladým
tüm daðýnýklýðý,
bu yüzden elveda kokuyor ellerim
yerine koyamadýðým
bir tek sen kaldýn,
dýþarda kalan hayat gibi
hep en uzak,
zarfýn içinde ki tek yabancý...
// durulsun istiyorsun
bulanýk bakýþlarýnda kalaný,
ve sen ordaydýn,
kapý sonuna kadar kapalý,
ben þiirlerin den
az daha yalnýz..//
KADAVRAMIN, düþleri..
karan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.