KAYSERİ

Ellerimde þimdi ne kaldý senden,
On sekizindeydim indim trenden,
Henüz ayrýlmýþtým yardan, yarenden;

Saçlarýmda Erciyes’in ilk karý,
Arþýnladým bir bir sokaklarýný...

Beni önce çekti Kurþunlu Cami,
Sonra el uzattý Hunat Hamamý,
Göründü yüceden þehrin tamamý;

Derin uykulara dalarken þehir,
Sarhoþ narasýyla bozuldu sihir...

Otel odasýnda donarken zaman,
Özlemler içinde gözlerim duman,
Yine gurbetteyim, aman ha aman !

Ömrün baharýdýr, gençliðim dayan,
Bulunur mu dersin feryadým duyan?

Unutmadým yarým bardaklýk çayý,
Yollarýmý kesen nazlý Ayça’yý
Daha doldurmadan ben iki ayý;

Hasret düþtü yüreðime kor gibi,
Eridi umudum yaðan kar gibi...

"Gesi baðlarýnda dolanýyorum,
Yitirdim yarimi aranýyorum"
Her gün bir aynada taranýyorum;

Bana benzemiyor ellerim, yüzüm,
Sanki yýllar yýlý böyle öksüzüm.

"Yarim Ýstanbul’u mesken mi tuttun,
Gördün güzelleri beni unuttun"
Gönlünde sevdayý kaç pula sattýn ?

Boþ bir kuruntudur belki benim ki,
Sevda satýlýr mý diyemedim ki.

Benim için büyük þehir Kayseri,
Delikanlý gönlüm gezer serseri,
Geceleri adýmlarým her yeri;

Gözüm kalýr ýþýk yanan camlarda,
Kaybolur giderdim uzun gamlarda...

Duvar yazýlarý, kaðýt afiþler,
Gece boyu kimler, kimleri fiþler,
Geceye düþerken aðýrdýr taþlar!

Daha toydum, anlamadým, bilmedim;
Çoðu zaman eve bile gelmedim.

Anlayana bekarlýk bir sanattýr,
Gençlik ruhu bildiðimiz kanattýr,
Yaptýklarým yaþamaya inattýr;

Ne de olsa benim ilk gözarýmdý;
Sonra saçlarýma yaðan karýmdý.

Erciyesin kar var mýdýr baþýnda?
Herkes bir hevesle günlük iþinde,
Baþkentlik rüyasý yatar düþünde;

Düþtüm yollarýna, gencecik, çocuk,
Aðzýmda kalan tat, pastýrma, sucuk.

Burada tarihi taþa oymuþlar,
Evliyalar gelip, gönül koymuþlar,
Ölürken yiðitler, daha toymuþlar;

Çaðýrmýþ yanýna Gevher Nesibe,
Bilin Kayserili, gelmez hesaba....


Hayrettin YAZICI








Sosyal Medyada Paylaşın: