Şiirin hikayesi

Sene iki bin on iki cüce Davut’un sanat odasýndan
Eve teþrif ediþinin onuncu yýlý..

Atlas kürede þehir arar gibi elips haline getirdiðim
Büst heykelimin burnu düþünce mýsýr heykeline döndü

Yüzünde üzgün bir ifade sanki aðlýyor
Dedim üzülme

Karakteristik bir imza atarým iki ucun eþit uzaklýðýna
Cerrah kesilip
Ucunada rinoplasti uygularým havan deðiþir

Tebessümle
Göz göze geldik

Aileden sayýlýrýz ..

Burun yüzden düþmez..dedim
Sarýlýrým sana

Hazýr uykum çekilmiþken þiirsiz olurmu ne dersin

Aklýmda ikibin on ikiye ait anýlar canlanmýþ
tadý eski þarap

kendini entel sanan kunduz kardeþ
sýnýr dýþý edilmeden önce cilve gözünden
Verandada gak la ma hezeyanlarýnda

Yok sayýlma hududunu ihlal eder gibi
Yumurta aký geçmemiþ boðazý ile

Piyanonun iki metrelik la tuþunda...
Kendi güzelliðinde

Kýyým toprak mevsim deniz tatilden uzak
Deniz de ne güzel isim hep maviyi hatýrlatacak

Farklý bir ruh hali ile yazdýðým bu þiir
Bir nevi intihal
deþifre eder gibiyim bendeki beni

Gökyüzü slayt ay hilal görüntü saydam
Zaman çýtýr..
geçmiyor öyle çabucak

Hava orta sýcak toprak hafif kavruk
Dal kabuk tarçýn biraz hýrçýn

Akrep ve yelkovanýn sohbeti her saat baþý altmýþ dakika
iki de bir oniki:p



Þimdi interval egzersizinde zaman
topuðundan almýþ gücünü

Ýkide bir yarýn..







Sosyal Medyada Paylaşın: