EFENDİM

"Güllerin ve Gönüllerin Efendisi Resul-i Ekrem’e!..."

Güzellik þahikasý, nübüvvetin çeraðý
Yürek semalarýnýn dalgalanan bayraðý
Mazlumlarýn gür sesi, acizler sýðýnaðý

Ruhuma âb-ý hayat sensin derman Efendim
Tutuþan gönüllere kat’i ferman Efendim

Güllerin en irisi, çöllerin rayihasý
Nesiller yetiþtiren bahçelerin en hasý
Ezanlar yankýlanýr, silinir yürek pasý

Aþkýna meftun kalbim, sana hayran Efendim
Hakk’a varmayan vuslat bize hicran Efendim

Kisra saraylarýný dize getiren sendin
Küfrün kalelerini yýktý mübarek bendin
Gurbete veda edip aslî yurduna döndün

Ahmedsin, Muhammedsin gül û reyhan Efendim
Batýla kâbus oldun, Hakk’a burhan Efendim

Gönül sermayesini gayri yükledik ata
Çileyi azýk ettik, yol verdik saltanata
Sýrtýmýzda aðýr yük, revan olduk Sýrat’a

Bîçare ümmetine þefkat ihsan Efendim
Hüsnünü vasfetmede aciz lisan Efendim

Bu gönül þehrimizin koca sultaný sensin
Ýçimizi kavuran derdin dermaný sensin
Ruhlara hayat veren aþkýn ummaný sensin

Mahbûb-i Hüda’sýn sen cana canan Efendim
Ýsmail’in olurum, bu can kurban Efendim

Sararmaya yüz tutmuþ gülþenime can düþtü
Hercaî yüreðime kor gibi sevdan düþtü
Bedenim sýrýlsýklam, düþüme figan düþtü

Seni düþünmeyen kalp yýkýk, viran Efendim
Didârýna müþtâkým ruhum üryan Efendim

Çatlayan yüreklere nur yaðmurlarý yaðdýr
Ýmana pusu kuran bu ne yüzsüz bir çaðdýr
O Habib-i Kibriya gözümüzde bir daðdýr

Kâinat vecd içinde eder seyran Efendim
Bulutlar kucak kucak sana giryân Efendim

Ayaðýnýn altýnda topraðýn ben olsaydým
Sâyebân niyetine yapraðýn ben olsaydým
Tecellinle müþerref Nur Daðý’n ben olsaydým

Azgýn bir küheylandýr, nefsim tuðyan Efendim
Sana dair olmayan sözler ziyan Efendim

Her bir yaðmur damlasý inci, gevher çöl için
Bülbülün yakarmasý sevdiceði gül için
Arþýn cümle kapýsý açýlýr Resûl için

Gökler gözyaþý döker,aðlar cihan Efendim
Hilkatin sebebi sen, nur-i Yezdan Efendim

Efendim, halâskârým, gül-i ruhsâr rehberim
O mübarek alnýndan iþtiyakla öperim
Nebiler ordusunda ben gönüllü askerim

Sen yoksun ya âlemde yürek hazan Efendim
Ümmetin akýbeti billâh hüsran Efendim

Hicranýn yüreðimi kavurdu Resulullah
Külümüzü daðlara savurdu Resulullah
Can evimi kasýrga, sel vurdu Resulullah

Hasretinle bin parça olsun bu can Efendim
Zikrinden aciz diller bize düþman Efendim

Dikenli bahçemizde hasret gülleri açar
Mechûle revan olup nice civanlar göçer
Resuller sözde ölür, âleme ýþýk saçar

Gidince garip kaldý cümle mekân Efendim
Kalpler huzura erer senle her an Efendim

Kokuna hasret kaldý insanlýk gideli sen
Gece gün intizara razýyým kapýnda ben
Dünya cadý kazaný…Ey Resul nurunla dön!...

Gönüllerin sultaný, tayy-ý mekân Efendim
Girsen rüyalarýma olsan mihman Efendim

Ne aðýr zemheriler geçiriyor ümmetin
Günah galerisinde öksüz kaldý sünnetin
Müminin kokusuna þimdi hasret cennetin

Bu ne garip asýrdýr ahir zaman Efendim
Bizi bize býrakma, kayýr aman Efendim

M.Nihat MALKOÇ

Sosyal Medyada Paylaşın: