Deli mehmet
Mehmet.......
Neler anlatýr bu isim bana,
Çok þeyler ifade eder.
Bazen önünde bir fatih olur,
Ýstanbul’u fetheder.
Vurulup alnýndan bu vatan için,
Yere düþen askere isim olur,
Mehmetçik deriz onlara.
Ama benim anlatacaðým Mehmet,
Bu Mehmetler deðil,
Bu Mehmet deli Mehmet.
Aðrýnýn baðrýndan kopmuþ,
Yuvasýný terk etmiþ deli Mehmet.
Ama omu deli, yoksa bizler mi?
Efendimsiz lafa baþlamayan,
Af edersiniz,rahatsýz ettim diyen, Mehmet.
Yüreðimi paramparça eden Mehmet.
Ne olaydý seni tanýmasaydým,
Derdini dinlemeseydim.
Seni her hatýrlayýþýmda,
Üþüdüðünü, titrediðini bilmeseydim.
Mehmet , talihsiz Mehmet,
Deli Mehmet...
Aðrýnýn küçük bir köyünde,
Çobanlýk ediyordu.
Evliydi, birde oðlu vardý
Mehmet çalýþýp çabalýyordu.
koyunlarýn arkasýndan koþarken,
O dolu, dolu bu hayatý yaþýyordu.
Bir gün karýsý hastalandý,
Çaresiz bir derdi vardý.
Mehmet için kötü günler,
Yavaþ, yavaþ baþlýyordu.
Çare yoktu hastalýða,
Toprak onu bastý baðrýna.
Kalmýþtý yapayalnýz,
Bir oðlu, birde kardeþi
Evin kalmamýþtý artýk neþesi.
Koyunlar artýk ona yüktü,
Artýk Mehmet’in boynu büküktü.
Kardeþ akýllýydý, hem de kurnazdý,
Mehmet’e bir oyun oynamaktaydý.
Gitmesini istiyordu onun bu köyden,
Bir oyun etti, Mehmet’i kovdu evden.
Çýktý Mehmet yola, çaresiz
Yapayalnýzdý artýk kimsesiz.
Oðluna veda bile edememiþti,
Sarýlýp boynuna öpememiþti.
Bindi aðrý garýndan bir arabaya,
Çýkmýþtý artýk bilinmez yolculuða.
Düþünüyordu nereye? Giderim.
Bu çýkmaz caný nasýl güderim.
Araba gidiyordu hýzlý þekilde,
Saatler sonra durdu Kayseride.
Ýndi arabadan ürkek bir kuþ gibi,
Saða baktý, sola baktý, ne yapacaktý þimdi.
Çalýþtý inþaatlarda, didindi durdu,
Zaman acýmasýzdý çok çabuk geçiyordu.
Yorgundu, hastaydý çalýþamýyordu,
Bunun yanýnda yatacak yeride yoktu.
Git gide düþtü Mehmet periþan hale,
Yiyecekte bulamýyordu bu günlerde.
Dilenmek ona çok aðýr geliyordu,
Ama baþka çarede düþünemiyordu.
Hava soðuk, kar yaðar birde ayaz var,
Mehmet yarý çýplak bu havada, mendil satar.
Sýðýnýr bir köþeye, yorganý gazete,
Mehmet böylesine periþan bir halde.
Saçý, sakalý uzamýþ, bir divane gibi,
Çeviriyor onu bu hayat çemberi.
Umutsuz, umutsuz hala dolaþýyor,
Çaresiz haline derman arýyor.
Ah! Mehmet ,can Mehmet, deli Mehmet
Ne olurdu? Seni tanýmasaydým.
Mehmet,Mehmet, Mehmetttttt!
Allah’ým sen ona yardým et.
ZALOÐLU
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.