Düşünebilen Varlıklar Kıtlığı
Kýsýr bir rahim içine býraktým tüm dünyamý
Ne doðacak, ne emekleyecek hayallerim
Üflüyor tanrý sürekli yüzüme, gözlerim yanýyor
Yaþlar yerine yýldýzlar kayýyor aklýmdan
Bir bilsen baht kavgasý yaþayak ne aþklarým var benim
Bir görsen kokuþmuþ ruhumun inceliðini
Bir tatsan dikenli dilimi
Belki de söndüremeyecek ateþlerimi yaðmurlarýn
Bir týný var kulaklarýma çalýnmýþ, sanki geçmiþten
Ah çýkarabilseydim, hasret amalesi olmazdým biliyorum þimdiden
Ömür dedikleri yaþantýlar, piþmanlýklarla doluyor gibi
Keþkelerin sýkýntýsý basýyor odamý, arkadaþlarý afakanlar ile
Kýtlýk aldý gözlerimde bolluðun yerini
Düþünebilen varlýklar kýtlýðý
Dokunabilen bakýþlar kýtlýðý
Samimi küfürler kýtlýðý
Belalara atýyorum bazen geçmiþimi
Bir güzel dövsünler diye orospu ruhumu
Dayak yesin, kalbi kanasýn diye lakin nafile biliyorum
Arsýz bir organ unutmuþ tanrý bende
Bazen saklanýlacak en karanlýk oda gibi
Alnýmý kuþatan otuz yýllýk tanrýnýn parmak izi
Bir tutuklanabilse en büyük suçlu
Biliyorum son bulacak bu esaret
Ne düþünebilen, ne dokunabilen, nede küfreden kalacak
Doðurabilen bir tefeciden aldým dün sabah bu hayalleri
Tepe tepe kullanayým diye sonunu düþünmeden
Gün gelip kapýma dayandýðýnda
Ne düþler ne düþenler olacak görsün diye
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.