Sana "put(!)"diyor gafil, vefayý hiçe sayýp Minnete aldýrmýyor, bilmiyor edep, ayýp Kendi kýla tapýyor, Hak kelamýndan cayýp Sabýr küpü çatladý, kýrýlýyor Mustafa’m
Cehalet baþ üstünde, taçtaki safir gibi Aydýnlar dýþlanýyor, hak bilmez kafir gibi Dürüst; kendi yurdunda sanki misafir gibi Hýrsýzlar baþ köþeye kuruluyor Mustafa’m
Günbegün kanatýyor sýrtýmýzdaki kama Millet telef olurken, biz aðlýyoruz Þam’a Vatan, Bayrak uðruna þehit olmak hak ama Mehmet’im, Arap için vuruluyor Mustafa’m
Saðdan sola yazarak, dinin altýný oyduk "Buna da þükür!"diye yavan ekmekle doyduk Her dölden türeyeni insan yerine koyduk Kabuk tutan yaralar yarýlýyor Mustafa’m
Dünya tek beden oldu, küskünler barýþýyor Hayvanlar dile geldi, insanla yarýþýyor Bizde at ile itin izleri karýþýyor Söz bilmez, hemen taþa sarýlýyor Mustafa’m
Kurduðun Cumhuriyet þebnem vurmuþ gül oldu Övündüðüm tabiiyet, bir çoðunda zül oldu Dört iþlemi bilmeyen, allame-i kül oldu Kapýsýna desturla(!) varýlýyor Mustafa’m
Bir garip toplum olduk kini güden güdene Kötülük ahlaksýzlýk kar kalýyor edene Beyin göçü çoðaldý yurttan giden gidene “Yarýn’ým ne olacak” soruluyor Mustafa’m