Ýstanbul Her halin aþkýn adresi Her köþen sevginin yuvasý Ýnsan seni dolaþtýkça sevesi geliyor Sevdikçe yeniden aþýk oluyor
Derdin demine düþünce Bu gece Onca yaðmurun ardýndan Biraz temiz hava iyi gelir diye Tuzlayý dolaþtým denizin siyah yüzünü seyre daldým Sahil boyu kafamýn içinde ne kadar sen varsan býraktým Semaver çayý eþliðinde Ayak üstü çekirdek çýtlattým Balýk tutanlarla dertleþtim Gül satan ablalardan bilerek gül alýp sevgililere daðýttým Þarký söyleyen gençlerle biraz yalnýzlýk parçalarý mýrýldandým Ilýk havanýn bedenimi okþamasý Kalabalýðýn coþkusu Eski günleri anýmsattý Biraz hayal kurdum Azda olsa yine seni hatýrladým
Ýþte ey sevgili Ýstanbul Biriken yüklerimi sana býraktým Oysa Sevmeyi senden öðrenmiþtim Gülmeyi sende sevmiþtim Bugün Ne zaman sevgini ellerimle tutmaya çalýþsam Dikenleri batýyor Yüreðim kanýyor Bu yüzden midir bilmem Bileti kesilen yolcu gibiyim Bu sevgiden Sanki gidiþ saatimi beklemekteyim
Sosyal Medyada Paylaşın:
Yalnızlığın Esareti Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.