Hayatın Toz Pembe Olduğu Çağda
Çok çabuk tükettik tüm sevgileri,
Hayatýn toz pembe olduðu çaðda.
Harcadýk, hoyratça tüm övgüleri,
Hayatýn toz pembe olduðu çaðda.
Özünden habersiz yâda hayranlýk,
Kültürel yozlaþma sonu hüsranlýk.
’Bize ne?...’ Sözünde öldü insanlýk,
Hayatýn toz pembe olduðu çaðda.
Kâr, zarar demeden sattýk peþine,
Umut bilip düþtük hayal peþine,
Günler, aylar geçti peþi peþine,
Hayatýn toz pembe olduðu çaðda.
Herkesle her yolda ettik yarenlik,
Bazen ayaydýndý bazen karanlýk,
Uyuduk uyandýk her yer viranlýk,
Hayatýn toz pembe olduðu çaðda.
Bir kuþaðý, "soysuz" diye andýrdýk,
Kendi kendimizi az mý kandýrdýk,
El gülecek diye kaç can yandýrdýk,
Hayatýn toz pembe olduðu çaðda.
Lâf, söz dinlemedik döndük sürüye,
Seçtik mankurtluðu, kýydýk börüye,
Hiç birþey kalmadý bizden geriye,
Hayatýn toz pembe olduðu çaðda...
Özcan ÝÞLER
9 Temmuz Yeþilada
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.