DOĞU TÜRKİSTAN'DA BİR YARA KANIYOR
Dünyada küfür zinciri nerede ise zulüm ordadýr,
Firavun, Nemrut, Ebu Cehil ve Þeytan ordadýr.
Dün, zulüm iþkence buradaydý, bu gün orada,
Dün, zulüm iþkence Afrika’daydý, bu gün Irak’ta
Dün, zulüm iþkence okyanustaydý, bu gün Suriye’de,
Dün, zulüm iþkence gökyüzündeydi, bu gün Arakan’da,
Dün, zulüm iþkence bulutlardaydý, bu gün Filistin’de,
Dün, zulüm iþkence gözyaþýndaydý, bu gün Doðu Türkistan’da,
Dün, zulüm iþkence Kerbela’da idi, bu gün Baðdat’ta,
Dün, zulüm iþkence Bosna’daydý, bu gün Sincan’da
Dün, zulüm iþkence Mýsýr’daydý, bugün Urumçi’de...
Oruç tutmak yasak, namaz kýlmak yasak,
Abdest almak yasak, Allah demek yasak,
Kur’ân okumak yasak, Peygamber demek yasak,
Din demek yasak, Ýslam demek yasak,
Ýþkenceden, zulümden, zincirler aðlýyor,
Köpekler utanýyor, gözyaþý döküyor,
Yapýlan zulme, kediler þahit oluyor,
Kelepçeler arasýnda, toprak gözyaþý döküyor…
Hapishaneler kan gölüne dönmüþ,
Adalet masallarýna, parmaklýklar küsmüþ.
Yaralar aðlýyor, uzaktan ve de derinden,
Hakký konuþtu mu ediyorlar seni yerinden.
Ýlaçlar küsmüþ, yaralarý tedavi etmiyor,
Ýnsanlýk kaybetmiþ insanlýðýný, görevini yapmýyor.
Bana deðmeyen yýlan bin yaþasýn sözleri,
Saðýr dünyanýn sultanlarýna, hâkim olmuþ,
Evler iþgal edilmiþ, her ev zindana dönmüþ,
Sahipsiz Müslümanlar, iþkencelerle ölmüþ,
Toplama kamplarýnda adýný duymadýðýnýz,
Tarif edemediðimiz, iþkenceler yapýlmýþ,
Ölenler; çocuklar, kadýnlar, ilim adamlarý,
Ve diþlinin önünde savurur masumlarý…
Doðu Türkistan’da iþgal devam ediyor,
Ýþkenceler, korkunç boyutlara ulaþýyor.
Beþ milyon Müslüman, toplama kampýnda,
Aðýr zulüm ve iþkencelere maruz kalýyor…
Ýnternet, gazete, dergi, mesaj yasak,
Konuþmak, gülmek, aðlamak yasak...
Bu durumda, bilgi sahibi olmanýz imkânsýz,
Dünyaya yapýlan zulmü duyurmanýz imkânsýz.
Kamplar hapishane, nefesler hasret özgürlüðe,
Dünyadaki zulümler biterse çýkarýz düzlüðe.
Yüksek duvarlar, dikenli tel örgüler size bakar,
Gözetleme kuleleri, acý, zehirli bakýþlar yapar.
Toplama kamplarýnýn adý bile ürkütür insaný,
Yapýlan iþkenceler ile donar insanýn kaný.
Kamp içerisi yirmi dört saat sürekli izlenir,
Tuvaletlerde kamera var, nefesler bile gözlenir.
Doðu Türkistanlý uykusuz, aç, susuz býrakýlýyor,
Masum insanlar açlýk ve susuzluktan habire ölüyor.
Küçük hücrelerde; otuz, kýrk kiþi kalýyor,
Ýnsanlar, üst üste yýðýlmýþ olarak yatýyor…
Orada size belli olmayan ilaçlar verilir,
Adýný bilmediðiniz iðneler gizlice yapýlýr...
Cuma günleri, zorla domuz eti yedirilir,
Ýslam inancýyla pervasýzca alay edilir.
Hiçbir inancýn solunmadýðý hücrelerde,
Komünizmin inançsýz inancý diretilir,
Komünist marþlarý, zorla size söyletilir.
Durmadan iþkence üstüne iþkence yapýlýr,
Ýþkenceye dayanamayanlara zehir katýlýr.
Kampta kaplan sandalyesine oturtuyorlar,
Sandalyede kýmýldayana elektrik veriyorlar.
Ailesini kaybetmiþ yetim ve öksüz çocuklar,
Yetimhanelerde Çinli olarak yetiþtirilir,
Din, milliyet yok edilerek, ateist edilir.
Sözde ‘Kardeþ Aile Projesi’ baþlattýlar,
Gelecek nesli dipsiz kör kuyuya attýlar.
Her Doðu Türkistanlý aileyi zorla,
Bir Komünist Partisine üye yaptýlar,
Üye olmayanlarý, derhal hapse týktýlar.
Türkistanlý kýzlar, zorla Çinlilerle evlendirilir,
Nesil böylelikle derinden tüketildikçe tüketilir.
Ýþkence ve zulümden býkan Doðu Türkistanlýlar;
“Bizi kurtarýn, bizi kurtarýn” diye yalvarýyor,
Dünya bu zulüm ve iþkenceye sessiz kalýyor…
23.02.2021
Yozgat
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.