Yanar İçten Dumansız Ateş

Aldanma gülüþüme gamsýz sanma beni
Yanar içten dumansýz ateþ
Yansýmaz yüzüme sessizliðimin
Ardýna sakladýklarým sen göremezsin
Kopan kasýrgayý fýrtýnayý

Zamanýn yel deðirmenin dönen
Ömür öðüten taþý
Ufalar yavaþ yavaþ beni
Parçalar hücreleri olan deni

Yazarken debisi dolu bir baraj gibi
Zorlanýyor seti seti saydýðým
Bu bendeki göz kapaklarý
Koptu kopacak o yýkýlmaz
Dediðim bendi akacam
Sessiz sedasýz yine Geceye

Çare çaresiz çaba kaldý yetersiz
Ferman kalmadý ayaklarda
Koþamaz oldum sýnavým saydýðým
Doðarken anlýma yazýlan yazýya
Yarý yolda kalmýþ gibiyim

Umutlar tazelense de her gece
Gelen sabaha her günüm
Giden dün gibi
Standart kalmýþ bir çizgi
Ne aþaðý nede yukarý
Kalmýþ yerinde kýpýrtýsýz

Çekerim sabýr her seferinde
Bulurum ardýnda siyah saçtan
Artan beyaz telleri
Böyle akar giderim yavaþça
Sonu yazýlan yere
Ne varsa onu yaþarým
Deðiþtirmeye imtiyazý olan
Yaratan ne dilerse odur gördüðüm
Sosyal Medyada Paylaşın: