UTANSIN
Bülbül eder’ iken, gülüne feryat.
Gülünü dalýndan, kýran utansýn.
Aþýða þu hayat, olurken sýrat.
Yüreði parça, parça eden utansýn.
Geceler yýl olur, seven aþýða.
Gündüzler zehirdir, seven maþuka.
Yorgun gönül aþký, nasýl taþýya.
Aþka vefasýzlýk eden utansýn.
Bu aþk anlatýlmaz, dil aciz kalýr.
Sevdasýz gönül söyle, aþký ne bilir.
Ah çektikçe yürek, sessizce erir.
Yüreðe köz atan, kullar utansýn.
Çiçeksiz dal gibi, kurudum kaldým.
Susuz bir gül gibi, daðlarda soldum.
Garip bülbül gibi, hasretle öldüm.
Ölmeden mezara koyan utansýn.
Muhlis SÜNBÜLCÜ.
Sosyal Medyada Paylaşın:
muhlis sünbülcü Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.