Bir bilsen ne kadar çok isterdim. Ýçim kan aðlarken gözlerimin gülmesini. Ve insanlara gülmeyi bir o kadar derdim varken. yaþam coþkusu vermeyi, kimseye hissettirmeden çektiðim illeti,hasreti ve özlemlerimi.
Ve haykýrmak isterdim beni anlamak istemeyen kalabalýða zaten yoksunuz ben yanlizligimda varým diye. Belki doðrudur derin acýlarýn dilsiz olduðu. Evet belki ben bunlarý yapamýyorum ama artýk biliyorum yapabilen bir dostum var.
iyiki varsýn dostum hep gülsün o gözlerinin içi. Hep coþku ver paslanmis gönüllere. Seni anlamayanlar bilselerdi sen olmanýn ne demek olduðunu, güneþleri olup ufuklarýnda doðabileceðýni, bir an durmazlar koþarlardý dünya’na. Unutma ki seni anlamayan nasipsizmiþ en yakýnýn olsada.
Sosyal Medyada Paylaşın:
kallender Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.