GÜZ ÇİÇEĞİ

GÜZ ÇÝÇEÐÝ
Yusuf Yýlmaz
Sonra bulutlar yavaþ yavaþ göðü kaplamaya baþladý.
Damlalar þapkasýnýn tereðine çip çip vuruyordu.
Bükünce boynunu
Çalýlarýn arasýndan bir var git çiçeðinin kendine doðru baktýðýný gördü.
Dað baþýnda yapayalnýzdý.
Sohbet etme hissi uyanýnca
Bu güz çiðdemine doðru eðildi.
“Var git!” diyordu sanki ona.
Çok güzel görünüyordu
Ama çiçeðin içinde zehir olduðunu bilmiyordu.
Deli deli bir rüzgar esti.
Bayrak kýrmýzýsý bir damla kan damladý
vargit çiçeðinin pörsümüþ yapraklarýna.
Bir kelebek geldi o arada,
ruhunu alýp kanatlarýnýn altýna
Kayboldu hür maviliðin sonsuzluðunda.
Açýldý gökyüzünün kapýlarý.
Altýnda þehadet damgasý olan beratý býraktý makamýna Tanrýnýn.

Bu akþam yýldýzlar öyle parlak ki
Ay da eþlik ediyor onlara
Iþýðý vurmuþ var git çiçeðine
Þehidim elini uzatýyor sanýrsýn.





Sosyal Medyada Paylaşın: