Kýzýltepe, þafak söktüðünde oradayým. Yaðmur kokusunu sürdüðünde sana. Çocukluðum..... Çamura bulanmýþ hayallerim yalýn ayak bastýðým bedeninden yükselirken maviye doðru, þarkýlar söylerdim. Sanýrým, zaman aþýk olmanýn bir dem gerisindeydi. Gül vardý,diken yoktu. Sevmek vardý, aþk yoktu. Bakýþlar bedenleri teðet geçen çocukluktu. Oysa zaman, hesabýný yapmadýðýmýz yarýnlara uzanan kýlýç kadar keskindi. Þimdi ben bir þiir yazýyorum. Aþýk oldum. Çocukluðum anýlarýmda saklanacak iyi ve kötünün birleþimi. Velhasýl... Aþk tenime yapýþtý. ..ve her yer bahar. Kokuna bulanmýþ dudaklarým, Aþk denen lanet þeyin tadýna baktý. Sanýrým... Özgürlüðüm bir kadýnýn kollarýnda son bulacak. Usulca elveda diyeceðim yalnýzlýðýma. Her sabah göz göze geldiðim kadýna, Seni seviyorum diyeceðim. ..ve Kýzýltepeden her gün bir papatya eksilecek. Sevdiðim kadýnýn saçlarýna....
03.07.2021 Gürkan Baykal
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mr.Baykal Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.