dilimin ucunda bir türkü var bu çaðýn çok ötesindeyim ýsrarla sancý diyor bana adrian sancý ben illa neþet baba dinliyorum ve Ýnsanýn sancýsýný bir daða benzetiyorum benzetmeler konusunda çok yetersizim aslýnda daha kendimi bile bir þeye benzetemezken sancýma bir isim buluyorum ben bir dað sancýsýyým
kýrýlmýþ bir sandalyede oturmaya benzer yaþam kýrýlmýþ bir sandalye miyim bir rüyaya dokunuyorum keþke uçurumdan düþerken uyanan bir insan olsaydým sahi uçurumdan düþerken neden uyanýr insan sen bilmezsin ben de bilmiyorum uçuruma sormak lazým ya da vazgeçtim keþke bir uçurum olsaydým
ben deli dolu bir kadýndým ama þimdi sadece doluyum güven o içimde gizli bir maðara çok ýþýksýz ve sessiz ruhumun eklemlerinde geziniyor bir gecenin eli dýþarýya bakýyorum þimdi bir at sýrtý gerek bana biliyorum bu arada atlar maðaralara sýðar mý baþka evim yok ki benim bir at ve maðara ile ben çok özgürüm
ay evrelerine ayrýlmýþ insanlar evlerine bu gece de ay olamayýþýmýza aðlayalým sesinde bir temmuz sabahý yatardý seni her öptüðümde onu uyandýrýrdým sesine ve temmuza en çok da sesine sen benimi sordun sahi kýþý geçirmeye çalýþýyorum iþte nolsun ki
eldivenlerim de yok üstelik takým elbiseni ütüledim bak en sevdiðin çorabýnýn eþini de buldum anahtarlarýn yerini biliyorsun beni mi merak ettin sen yine ben eski bir evin duvarlarýný siliyorum duvarlarda çok kirli üstelik ve sen bunlarý açýp okuduðunda ben çoktan ölmüþ olacaðým
ve bütün sancýlý çocuklar gibi bir bahara gömüleceðim
my
Sosyal Medyada Paylaşın:
Mehtap Yıldız Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.