AĞLAMA GÖNÜL

Hüzünlüsün yine sen, nedir derdin
Boþa üzülüp te, aðlama gönül
Giden dönmez geri, bakma yoluna
Boþ hayale umut, baðlama gönül

Hani eþi benzeri, yok diyordun
Önüne gelene, hep onu sordun
Boþa yandýn boþa, kendini yordun
Coþkun seller gibi, çaðlama gönül

Kuþ misali yorgun, yorgun uçarsýn
Dallara kondukça, yara açarsýn
Takat sýz kalmýþýn, gördüm naçarsýn
Kendini boþ yere, eðleme gönül

Onun hasretinden gamda yüzersin
Bilmediðin diyarlarda gezersin
Gün gelir kendinden bile bezersin
Adýna türküler söyleme gönül

Ne usandýn ne uslandýn yoruldun
Çok soyladýn görmeyince kýrýldýn
Kýzdýn kadere herkese darýldýn
Yeter artýk onu soylama gönül

Tozoðlu der taþlara vurdun beni
Dað bayýr gezdirip te yordun beni
Türlü türlü dertlere gardýn beni
El yurdunu vatan eyleme gönül

Mustafa AK (TOZOÐLU)

Sosyal Medyada Paylaşın: