ÇANAKKALE ' M

Çanakkale gök kubbede çýnlayan þehir
Fetih çaðlarýndan haykýrýyor Kilitbahir
Çanakkale yýkýlmaz bir kaledir
Geride kalanlar sessiz sessiz giryan
Mehmed’imin kaný oluk oluk bir çaðlayan…
Ne olur, ne olur ruhumun ýzdýrabýný dindir!

Güneþ benden doðar, batýyla helâlleþir
Yýldýzlar gök semada hilâlle birleþir
Çanakkale bana yâr olur, þehidime kabir…
Kâfirin zulmüne prangalar vuran zincir
Çanakkale haykýrýyor Allah bir!
Çanakkale kurtuluþun ilk feridir!

Çanakkale’m yanýyor!
Ateþi yalnýz kendini deðil tüm cihaný daðlýyor
Doðudan, batýdan, kuzeyden, güneyden
Cepheye gönüllü yiðitler gidiyor!
Senin ilim için gittiðin Çanakkale’ne
Ölmeye gidiyorlar ölmeye!

Kan kýrmýzýsý gelincikler arasýnda bir destan dirilir
Þühedanýn nefesi esen rüzgârýnda hissedilir
O rüzgâr ki; bayraðýma kutlu bir müjdedir
O rüzgâr ki; bayrak dalgalansýn diyedir!
Ýnmesin sancaðým semadan, düþmesin yerlere
Ben aðlarým yeter ki gülsün hilalimin yüzü bir kere…

Kahramanlar en umutsuz anlarda yetiþir
Mustafa Kemal tümenine, alayýna
“Cephaneniz yoksa süngünüz var” diye seslenir
Gül Mehmet’ler vuruþurken Anzakla
Taarruza deðil ölmeye gittiðini bilir.
Açamadan solan tomurcuklarým, heyhat!
Çanakkale’den kopan bir feryat
Analar, balalar, canlar, cananlar…
Eyvahlar, gençliðim eyvahlar!!!

Bir sehem kurulmuþ,
Çanakkale geçilecekmiþ!
Çanakkale bu devrana son deyiþ!
Seyit Onbaþý, Yarbay Hasan,
Yahya Çavuþ, Mehmet Çavuþ
Ýsmi meçhuller birer adsýz kahraman
Onlar Ahsen-i Takvimle þekillenmiþ
Hepsi birer cengâver hepsi yaman
Kim demiþ Çanakkale geçit verecekmiþ?

Bir sen varsýn Çanakkale bir de þanlý yiðitlerin
Yok, kaçacak sýðýnacak yerin
Mazlumu kovuðuna sýðdýrýrdý bir tek çýnar!
Devirdiler onu da, canýna kýydýlar…
Bulamazsýn seni koynuna alacak baþka bir yâr!
Çünkü seni ancak ve ancak Türk’ün baðrýna basar…

Hani neredeler koca çýnar?
Huzur ve barýþ götürdüðün o cihanlar nerede?
Senin topraðýna neden yan gözle bakar?
Millet-i sadýka dediklerin,
Baðrýna basýp yurt edindiðin iller nerde?
Senin yýkýlýþýný hayal ederken
Kudurmuþ it gibi aðýzlarýndan salyalarý akar!

Bir cenk meydaný deðildi sadece,
Ateþi sönmeyen bir þemin pervanesiydi
Kýyamet kopmuþ da sanki
Mahþeri yaþatýyordu Çanakkale!
Feryatlar çaðýrmýþtý yüz yirmi dört bin peygamberi,
Resullerin otaðýydý Çanakkale!

Hz. Eyüp’ün yaralarý daðlanýyordu Türk’ün bedeninde
Ýnsanlýktan nasibini almayan sürüler,
Hz. Ýsa’yý çarmýha geriyorlardý Çanakkale’de
Marmara Kýzýldeniz’e dönmüþtü
Firavun’lar dirilmiþti Çanakkale’de!
Artýk akacak kan kalmamýþtý damarda
Kýzýldeniz misali yarýlsa Marmara
Boðsa Firavun’larý kýrmýzýlýðýnda…

Rabbim maðlubiyetime müsaade etmezdi, etmedi
Kitabý’nýn bekçisi milletime kurtarýcýlar gönderdi
Mehmetçik’in süngüsü Musa’nýn asasý gibi
Bütün yýlanlarýn baþýný ezdi birer birer
Ve Ýsa aleyhisselam’ýn nefesinde bir rüzgâr deðdi
Milletimin ruhuna, can üfleyen!
Ve Mehmet’ler sabrýn nihayetinde selamete erdi...

Çanakkale yakarýþ!
Çanakkale çýrpýnýþ!
Çanakkale her an Allah’ý anýþ!
Daha cihan harbim bitmeden
Kurtuluþ Savaþý’na hazýrlanýþ!
Ceddimin elinden silah düþmemiþ,
Azatlýða ermeden!

Çanakkale’m birlik olup kavuþtuðum dir(i)liðimdir
Hakk’ýn batýlý yendiði bir Türk zaferidir!
Düþmanýn nezdinde bir efsun, bir sihirdir
Oysa sinelerin özünde yüce bir iman gizlidir
Çanakkale’ye mühür vuran iþte bu imanýn eseridir!
Bil ki; seni sevmeyen gönlü Allah yaratmýþ deðildir
Çünkü seni sevmek Allah’ý sevmektir!
Seni sevmek Muhammed’in (s.a.v.) yolundan gitmektir!

Kýymetini bil!
Ne büyüktür Hakk’ýn nezdinde deðerin
Açýk tüm kapýlar gir(s)ene!
Seyr-i süluk senin seferin!
Allah’ýn sevdiði, seçtiði millet!
Allah yolundan ayrýlma ki;
Çanakkale’ne bulaþmasýn bir daha bu illet!!!

07.07. 2008
H.K.













Sosyal Medyada Paylaşın: