bir tuval olustur icinde sadece 2mizin oldugu gozlerinin gunes saçlarýnýn ruzgar oldugu içinde sevimli bucurleri yetiþtirebildiðimiz sonbahar yaðmurlarýnýn hiç yaðmadýðý ellerimi birakmadýðýn bir tuval...oyle bir resim çizki tuvale ,oyle bir çizki ellerinin bedenimden kaydýðý gibi kalbime ismini kazýdýðýn gibi ,aski kalbime damla damla akitiðin gibi akýt renkleri tek tek narin narin isle askýný kalbime islediðin gibi akmasýn kan donuk bedenime, güler yüzünü goremezsem unutursam hayallerimizi bahar kapýma gelmesin sonsuz kýþtan sonra... nasýlsa ölüm tahta curumus kapýmý aðir aðir asýndýracak goz kýrpacak bedenimden haykýran ruhuma o anda çekilirken sonsuz bosluða dönüp baktýðýmda güsel gözlerin yaslarla dolmus musalla tasýnda hýçkýrýklarýn canýmý yakarak son bir söz dökülecek morarmýs dudaklarýmdan ’ELVEDA’ kucuk cadým...
Sosyal Medyada Paylaşın:
canarpa Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.