hala yoksun
bir fýrtýna koptuðu zaman içimde
sinsi bir gölgeye dönen kentin sokaklarýndan
kaç kere geçtiðimi bir bilsen
buz tutmuþ cama yapýþan kar tanelerine bakarken
ocak alevinden kaçmýþ kývýlcým gibi
kanat çýrpan kuþlarýn
belki kanadýnda saklý senden eksik kalan parça
ya da bir güneþ ziyasýnda
güneþin battýðý saatlerde
behemehal ihtimaller çok uzaklarda
kendime sakladým ýþýklarýn söneceði en son saati
yaðmur damlalarý buz tutar
birazdan
evler uyutunca içlerindekini
ayrýlýk var
ne zaman, ne þekilde, ne yerde
telaþa düþmeden
korkularla yanmadan
vakit geçince
boþluklara sýðýnmanýn serinliði benimkisi
yaðmur baþlayýnca yani
rüzgar vurunca nefesime
þimdi mendireksizim ve öyle sakin
kasýrgalarý içine saklamýþ
bir ayrýlýk fotoðrafýna ancak bu kadar sýðar hüzün
üzerinden onca yýl geçtiði halde
kör topal yaþamdan öylesine kopuk
bazen telaþ
kimi kaprisler
kaybedilen renkleri aramak kalýyor geriye
kar üzerine gül desenli resimler çizebilmek için
kelimeler sus
gece sus
açýk pencereden içeri dolarken
þehrin yaðmur kokulu bütün ýþýklarý
üfleyip püfleyerek
hýzlandýrýyor ýsýnmasýný senden mevsimlerin
dallar kuruyup yapraklar düþüyor
goncasý solup çiçekler düþüyor
bir sonbahar havasý
bir çiçek kokusu
bir kuþ cývýltýsý
seni unutturan
adýný bilmediðim bir þey var yüreðimde
elimde fýrýndan yeni çýkmýþ bir simit
kaybetmeden
bulamayacaksýn izimi
redfer
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.