velhasýl-ý kelam
zaman boþluðunda bir çýðlýk
beni çaðýrýyor
yatay bir sonsuzluðun çizgisine
düþlerin renklendiði kum tepelerine
gün batýyor
ay iniyor tenha caddelere
yýldýzlar düþüyor ýssýz sokaklara
doluyor böylece
her köþeye öksüzlük
gül rengi olmadan kýrmýzý
tükenmiþ yüreðe sýzý
akýp gidiyor
idrakle ilgili görülen her þey
seslerini duyuyorum
düþen ýþýklar aydýnlatýrken duvarlarý
kimsesiz bütün boþluklarý
usumda uzun sükutlar
bütün isteklerimi peþinden sürüklüyor
kendi istikametinde
meyilleri, tasavvurlarý
duygusal izlenimleri
sentezleri
misalleri
akmamak nasýl suyun elinde deðilse öyle
sürekli bir gel-git arasýndayým defalarca
benimkisi keþmekeþ içinde bir arayýþ defaatle
totem kýlýklý kelimelerden geriye kalan
iç içe açýlýp kapanan bir yýðýn sessizlik
bir tutam deniz köpüðü
ince bir hastalýk derecesinde ahd-i zihin
boþ bir ümit
kuru bir yalan
öfkesiz bir çok cümle
günlük çay muhabbetlerinde
yaþanan fiyonklu saatler
bir kelebeðin kanadýnda uçup gidiyor
redfer
Güne seçen ,yorumda bulanan ,beðenen tüm dostlara teþekkürler.