USANDIM II.
Gözlerimde perde, gözüm görmüyor.
Dermaný kalmamýþ, dizim tutmuyor.
Ýhtiyarlýk artýk, söz dinlemiyor.
Usandým bu candan, kendi kendimden.
Gözlerimde nem var, yaþlar akmýyor.
Karanlýk gecemde, gün aðarmýyor.
Sancýlar var aðrýlarým gitmiyor.
Usandým hayattan kendi kendimden.
Bir lokma ekmeði diþim çiðnemez.
Baþýma kar yaðmýþ, saçým bembeyaz.
Sanki verem vurmuþ, bir soðuk ayaz.
Usandým bedenden, kendi kendimden.
Mor çiçekli daðýn bir ceylanýydým.
Garibin mazlumun küheylanýydým.
Sýrça köþk sarayýn ben sultanýydým.
Usandým bu yurttan kendi kendimden.
Ýhtiyar bedenim çocukça ruhum.
Ürkek bedenlerde aslan güruhum.
Bu garip bedene çöktü bir husum.
Usandým bu handan kendi kendimden.
28.06.2021 Muammer KARS
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.