Bir çocuk telaşı

-ý-
kaçmalardan yanaydý ayaklarým
kalbimi kurcalayan sorularý
cevapsýz býrakmaktý, amacý aklýmýn

ezber ettiðim replikler,
kalbimden kanatlanan
tümcelerle vurulmasýn diye,

fethettiðin kentimin duvarlarýna
mimlesemde aþký
dudaklarý silinmiþ portrelerle,

masalý, bakýþlarýndan okunan serencamdan
koparmaya çalýþsam da gerçeði
kalmalar dolandý ayaklarýma


bildiðim tüm kaçýþ adresleri
silinirken rotamdan,
dudaklarýndan akan seviþlerin
nisânî duruþunun
karþýsýnda buldum
her defasýnda kendimi

-ýý-
kalbiyle kanlý býçaklý bedenim
yenildikçe nasýl mutlu olurdu
ölüme yürürken, nasýl gülümseyebilirdi böyle ?

yaþamaktan korktuðum
imkansýz bir düþün,
satýr aralarýnda nasýl büyütebilirdim
içimin yaralý çocuðunu ?



-ýýý-
aðzým,
sonunun nasýl biteceðini bilmediði
bir hikâyenin
kenarlarýný süslerken
en suskun sesiyle,

avuçlarýma býraktýðýn cesaret
un ufak ediyordu korkulu düþlerimi

aynadaki kirpiklerimde
salýncaklar sallanýyor
varlýðýný sakladýðým yerde bulamadýðým
pembe enterali kýzýn
sevinç çýðlýklarý ulanýyordu gözyaþlarýma


kahpe bir þarký pusular kuruyor
çýkmaza sürüklüyordu boþvermiþliðimi
alýkoyamýyordum beynimin her hücresinin
dönüþ yollarýnda seni düþünmesini

-ýv-
biliyordum
ayaklarýmý kanatacaktý, yoluma aþk seriþin
sen de düþürecektin, karanlýða takýlan düþlerimi
bunu bile bile geliyordum sana
öleceðimi bile bile sevecektim seni...



Ely
27haziran
(Seçki kurulu üyelerine teþekkür ediyorum 🌿)
Sosyal Medyada Paylaşın: