KAYBETMEMECESİNE

Baþ ucum da otursam!
Ýçimi döküp, anlatsam sana,
Ben bile bilmesem,
Ne anlattýðýmý,
Saçma sapan þeylerden,
Bahsetsem…
Ayný havayý solusak seninle,
Kokun kokuma karýþsa,
Sonra da nefesim olsa!
Sonda birden aklýma gelse,
Senin yanýmda olduðunu
Düþünsem, düþünmeden,
Yüzünde eskisi gibi,
Çözemediðim yüz haline,
Doya doya baksam!
Kýymetini bilmediðim yeþil gözlerinden,
Utansam, çevirsem baþýmý,
Gözlerim dolsa, burnum sýzlasa!
Sarýlsam sýmsýký sarsam, kucaklasam!
Seninde buðulanmýþ gözlerinde,
O tebessümü görsem, umutlansam,
Yeþil gözlerin gibi yeþerse umutlarým,
Hep devam etse umutlarým bitmese!
Eylül olsa aylardan, yapraklar uçuþsa,
Bir huzur içinde uyansam,
Senin kollarýnda….
Sen beni bana anlatsan,
Ben seni sana anlatsam,
Hiç susmadan,
Bu son olduðunu düþünerek,
Býraksam kendimi rüyalara..
Sadece sen olsan yanýmda,
Kaybetmemecesine….

Miraç MORÇÖL

Sosyal Medyada Paylaşın: