Bir Günde İki Zaman
Bir günde iki zaman oldu,
Zaman parça parça oldu oy!
Yandý; bir ucu kavruk,
Öbür yaný yaþam püskürmekte.
Beden krater gibi canlý,
Akar hücreler magmadan sýcak,
Bir günde iki zaman oldu,
Biri beni,
biri dünyayý yaktý oy!
Ateþti; ilkçaðda bulunmuþ,
insanlýðýn zaferi olan.
Ateþti, körük ciðerlerinde umudun,
Demiri emekle birleþtirsin diyeydi,
Göðü karatsýn diye deðil.
Ateþti, üþüyen ellerimizi ýsýtmak içindi,
Tellere can veren ellerimizi.
Ozanlýðýnda yaþamýn,
yeni türküler gibi koparýp almak için deðil.
Bir Sivas’tý sivri dilli
kanlý,
Bir Sivas’tý aþktý aþýkla geleceðe.
Bir yanýk kokusuydu insan
kokusu,
Yanar mýydý aþk dediðin?
Güzelim bir türkü,yanýyor,
Tükürsek sönecek zýkkýmýn kökü ateþler içinde,
Oysa yanmaz türküler,
Varsa yanýklýðý yarasýndadýr,
Türküler yanýk kokmaz.
Zaman ikiye bölündü oy!
Gece aydýnlýðý deðil
karanlýðýn habercisiydi yangýn.
Ve büyüdü yangýn,BÜYÜDÜ.
Kor düþtü þehirlere,
Yandý sofrada katýksýz ekmek,
Fabrikada emek,
okulda kitap,
çamurlu yollarda umut yandý,
tarlada tohum.
Bir günde iki zaman oldu.
Gördü ateþin körlüðünü,
Keskin bakan gözler.
Ýnatçý bir ýþýkla dokurken þiirlerimizi,
Aþk ve yaþam kavgasýný direniþlerle birleþtirenler,
Yürüdüler ateþin üstüne acele bir mermi gibi.
Onlar ki,ateþi,yüreklerinin taç yapraklarýnda
Zafere kaldýrýp bir solukta içtiler.
Onlar ki,yaþamý göðüslerinde çekiçleyip,
Ateþ denizlerine türküler söyleyip girdiler.
Bir günde iki zaman.
Diplomalý hüzün bir yanda,
Ve gözlerinin çamur deryasýnda,
Türküce ah verenler;
Bilesiniz ki þimdi yakýlan aðýtlar,
Döviz paritesinde birkaç hisselik oynamalar,
Reyting pazarýnda bir alt yazýdýr.
Ve sizden geriye kalacak olan;
akordu bozuk birkaç tel,
baðrý yanýk naðmeler,
ve havada kalan boþ bir sedadýr.
Yandý Temmuz...
Bir günde iki zaman oldu.
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.