TEK KALAN
Sen miydin hayatý anlamlý kýlan?
Benim þimdi köþe bucak savrulan,
Her yel estiðinde dal dal kýrýlan!
N’olur yalnýzlýkta beni tüketme,
Sarý zamanlara býrakýp gitme.
Yalnýzlýðý ben çok iyi tanýrým,
Verirsen yine de satýn alýrým,
Alýr da yollarda sensiz kalýrým;
Sensin diye çekerim ben sineye,
Bekledim ben gelir diye seneye.
Sene tükenmez de, tükenir ömür,
Bir kurt gibi þimdi zamaný kemir,
Kalmýþým kafeste dört yaným demir
Denedim de kýrýlmýyor kafesim,
Tükenir soluðum, biter nefesim.
Kaç kez denediysem çýkmadýn falda,
Sordum sana açan her arsýz gülde,
Ben bittim de, sen bitmedin gönlümde
Zaten anlasaydým bu gönlümü ben,
Zamanýndan önce kaçmazdý tren.
Biliyorum, ben kaçýrdým treni,
Neylesem tutmuyor gönül fireni,
Kaybettim hem seni, dostu, yareni;
Zamansýz biçtirdim, gülü, goncayý,
Þimdi demliyorum yalnýzlýk çayý...
Beklerim ben, gel de, içelim senle,
Ne olur gelseydin bu son trenle,
Kavgalýyým artýk geceyle, günle!
Anlamadýn beni, kim anlayacak?
Kýrýlýyor evde þimdi kap-kacak!
Sendin yaþamayý anlamlý kýlan,
Bir daðým ki, vadilere yýkýlan,
Bir Allah var, bir de benim tek kalan!
Bak yalnýzlýk direniyor eþikte,
Gözüme süt kaçmýþ tahta beþikte.
Hayrettin YAZICI
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.