Ölüm

Munis gelsin ister insan ölüm;
Ama öyle gelir ki,
Bora gibi,kýþ gibi.
Ne tazeler götürür, ne yiðitler göçürür.
Ölüm hüzünlü türküdür.
Ölüm ocaklar söndürür.

Ne bey, dinler paþa.
Rest çeker padiþaha.
Her an ölecekmiþ gibi yaþa.
Ölüm de gönül gibi, ferman dinlemez.

Ne masaldaki devdir,
Ne de perili evdir.
Kaçýlamayan hâldir,
Her zaman bizimledir,
Bir eli tetiktedir.
Hem zorlu hem güçlüdür,
Hep dakikdir hep ölüm.

Mesel içinde mesel,
Dostlarý ayýran sel.
Gösterilemez emsal.
O hep kiþiye özel.
Ne kapý ne baca der,
Davetsiz gelir ölüm.
Ankara,07.08.2008 Ý.K

Sosyal Medyada Paylaşın: