BABAM

Duvara çakýlý mýh gidiydin hayatýmda.
Sýrtýmý dayadýðým mahatýn köþesinde ki yastýktýn benim için.
Büyüklerinin yanýnda saygýsýzlýk olur diye ittiðinde bile beni.
Gözümde dað gibiydin.
Nede heybetliydin yonca biçmeye giderken, elinde ki týrpan savaþa giden cengaver kýlýcý gibi parlardý.
Bazen basit þeylere kýzan, sonrada gönül almayý bilendin bizlere çaktýrmadan.
Þapkan olmadan çýkmazdýn dýþarýya, kýþýn üstüne lacivert bir palto alýr atkýný da unutmazdýn.
Yazýn en sýcak günlerinde bile gömleðini sonuna kadar ilikler, çocuk gibi utanýr açmazdýn o son düðmeyi.
Vefalýydýn bacýna ve akrabalara karþý.
En sevdiðin çayý asla yalnýz içmezdin.
Sorgun dönüþü toplunun önünde sehpan, çayýn ve yumurta piþmesi her zaman hazýrdý.
Beni sevdiðini pek belli etmesende bilirdim sevildiðimi.
Tatil dönüþlerinde, heyecanla nasýl yolumu baklediðini defalarca dinledim annemden,
Atamamýn olduðunu duyduðunda akan o gözyaþlarýn,
Benim yüreðimi bir göle çevirdi.
Yýllar oldu fani dünyadan göçeli.
Hep özledim seni.
En çokta iki þeyde; biri düðünümde, biri de adýný verdiðim oðlumun doðumunda.
Ama en çok da sana doya doya sarýlamadým ya iþte ona hasretim baba.
Sosyal Medyada Paylaşın: