HÜZÜNLÜ İNLEYİŞ

Talih kuþumu uçurmuþtum çocukken,
O günden beri dönmedi gittiði yerden,
Bir talihsizlik baþýmda ayrýlmýyor benden,
Nedir çektiðim bu dünyanýn elinden;
Tan yeri aðarmadan uyanýrdým eskiden,
Þimdi karanlýklar eksilmiyor üzerimden,
Bu yaralý kalbime acý doldu talihimden,
Talih kuþum dönerse acýlar gider yüreðimden;
Güneþ kararmýþsa ayýn ne faydasý olur ki,
Ýçimdeyse karanlýklarým yolum aydýnlanýr mý,
Çocukken talih kuþum gittiði yerden dönseydi,
Acý çeken kalbim bugün þaha kalkar gürlerdi;
Beyhude aþkým aþk bugün var yarýn yok ki,
Kara sevda aþkýn yolunda hep sarhoþ gezdi,
Çamura batýnca karanlýk yollarý seçemedi,
Kara günlerimin karasý çocukluðumun hatýrasý;
Bir iki diye baðýran simsarlarýn nedir bu derdi,
Son otobüs giderse diye bindiklerimin hepsi,
Beni yarýda býraktý uçurumdan aþaðý yuvarlandý,
Sevda baðrýma saplandý kimse onu çýkaramadý;
Ömrümün güzünde dökülen sararmýþ yapraklar,
Hercai menekþe gibi nedir bu hüzünlü inleyiþler,
Geceye çadýr kurdum koyu bir çay demlemiþ dertler,
Çayýn kadrini bilmeyenler dertlerime dert eklediler;
Erol KEKEÇ/19.06.2021/01.50

Sosyal Medyada Paylaşın: