Zeytin Gözlüm

"biliyor musun"

belki adýný unutalý çok oldu
gözlerindeki zeytin karasýný
saçlarýna sarýlan karanlýðý
dudaklarýnda alevlenen kýzýlý
unutmak için
sensizlikte sessizliði sevdim

seni hatýrlatan þiirlerimi yaktým
ardýndan araflarda kor yandým
sensizliði kendime tapýnak kýldým
biliyor musun
sensizliði ýssýzlýðýmda sevdim

þimdi dipsiz kuyulardayým
ufuksuz okyanuslardayým
þavksýz araflardayým
tufanla savrulan gemiler deyim

mazilerden esen lodoslara kapýldým
rüzgârla savrulan yapraklar gibiyim
melankolinin baðrýnda yanan ateþim
sarhoþluðun buðulu girdaplarýn dayým

anlýyor musun
artýk seni hayal bile etmiyorum
zemheri kadehlerde kayýp olurken
sensizlik zehri damarlarýmda akarken
vefasýzlýðýný sevmeyi öðrendim

biliyor musun
yüreðime raðmen seni sevmeyi býraktým
biliyor musun
artýk sana küfür etmeyi de býraktým

anlýyor musun
ciðerime tütünün buharý dolarken
mehtabýn alacasý gözüme doðarken
seni sevmeyi unuttuklarýma kazýdým
gam hançeri yüreðime saplanýrken


biliyor musun
bir elimde hasretin kadehi
dilimde küfürlerin antolojisi
bir oda sensizliðin koðuþunda
efkarý gecenin en koyusunda sevdim…

Sosyal Medyada Paylaşın: