döndükçe dilimiz insanca düþüncelerimiz yastayýz yastayýz gencecik yitirdiklerimiz ... ne anlatayým ne diyeyim hiç anlaþýlýr mý yitirmeden bir babanýn bir ananýn acýsýný yasýný acýsýný kopup giden evladýn
çizgileri derin oluklarýndan akýtmýþlar zehir zehir bir nefes ki yanýk bir nefes ki toprak kavrulmuþ süphan bir ses döne döne uçuþur semaya kadýn ananýn hançeresinden kopmuþ
"esirgeyeyim yavrum esirgeyeyim seni esirgeyebildiðim kadar ... sen kokar dört bir yaným yastýðýn yorganýn döþeðin odan bebeðim parçam evladým gözyaþýmýn izleri sýcaklýðýný kokunu saklar hala koynumda sýcacýksýn hâlâ yük çok aðýr nasýl kaldýrayým nasýl kaldýrayým oðul oynamaz mý yer yerinden ... hangi yaþýndasýn bugün kimlerlesin neredesin bir sual edem dedim öylesine bir ses ver oðul gaipten gelircesine
dilim yalan dilim yanar esirgeyeyim yavrum esirgeyeyim seni esirgeyebildiðim kadar"
22 ekim 2007-Çakmaklý
Sosyal Medyada Paylaşın:
mehmet necip özmen Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.