EMBESİL
Bana zavallý demiþ embesilin birisi
Aynadaki aksini bana benzetmiþ meðer
Ýzan, idrak yok ise boþ lakýrdý gerisi
Bilmez ki tükürdüðü kendi yüzüne deðer
Cahildir bu dediðim edep bilmez, yol bilmez
Üç öðünde iþtahla sap yiyip saman sýçar
Burnunun dikinedir, hesap kitaba gelmez
Konuþuyor zannýyla salyalarýný saçar
Bir ulu buyurmuþ ki âlimlerin dostluðu
O dostu kazananýn ruhunun hayatýdýr
Ahmaktan kaçýn demiþ, cahillerin dostluðu
Aklý baþta olanýn ruhunun azabýdýr.
Vicdan, ilim sahibi dostlar ile tanýþmak
Yaþanýlan her ana doyumsuzluk katmaktýr
Cehalet erbabýyla bir an bile tartýþmak
Harlayan ateþlere kuru odun atmaktýr
Ýnce eler sýk dokur, aklýn sýnýrý vardýr
Susar ise haddini, bilmektir bunun adý
Cahil her þeyi bilir! kâinat ona dardýr
Doðru sandýðý yanlýþ vazgeçilmez inadý
Alim ile yol alan kazanýrken mertebe
Sözün bittiði yerdir cahilin cesareti
Cahil ile dolaþan yoldaþ olur merkebe
Yular, semer altýnda yaþarken esareti
Cahilin feraseti fýndýk içi doldurmaz
Baþkasýnýn elinde bir tür avadanlýktýr
Yola getirmek için nasihata aldýrmaz
Aydýnlýk benimsemez menzili karanlýktýr
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.