mutluluktan uçtun
ben ayaklarý yere basan sevdan
sen ise avuçlarýmdan
gözlerin alabildiðine uçsuzdu
kalemim kaðýda karþý uçsuz
ben bucaksýz
kollar kucaksýz
ninni sesiyle uyutup
büyümüþ meðer ayrýlýk
rüyalarda buluþur
kavuþuruz artýk
þimdi kalabalýða karýþmadan
bulaþmak istiyorum yalnýzlýða
gölgem emanet
bir yabancýnýn omzunda
belki eðip bükmeden yol alýrýz bir zaman
bir zaman daha geçer
unutmanýn ardýndan
keþke derebilseydim akþam güllerini kapýnda
keþke gülebilseydin
solmadan gün batýmýnda
dedim ya
uçtun
gittin
sen benim için hep uç’tun
kavuþmak istedikçe uçurum
düþ’tüm
bittim..