Kalemin mürekkep ile olan sevgisi gibiydi bizim sevgimiz Mevsimine küsmüþ bir papatya yorgunluðunda sorardý seni bir þiire bazen Ve dökülürdü boþ mýsralara satýrlara hecelerle sev sen de sevmesen de Yapraðýný kopartamam ki dercesine Ve kalemin mürekkeple olan iliþkisiydi bizim benliðimiz ben yazdýkça sen tükenirdin tükenirdinde ben bilemezdim Ve kalemin mürekkebe olan sevgisiydi sevgimiz Ve ben bilirdim ki kalem kendinden alýrdý sevgisini Yanýmda hep olduðun gibi Ey insanlar yazdýðým sayfa sevgiye tohum dökmüþ o çiçek benim sevgim benim kalemime yeter bize ne cemal Süreya nede necip fazýl gerek…
Sosyal Medyada Paylaşın:
ragıp aktaş Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.